HOE OM WEERLIG TE MAAK

1:1 In die begin het God die hemel en die aarde geskape.
 1:2 En die aarde was woes en leeg, en duisternis was op die wêreldvloed, en die Gees van God het gesweef op die waters.
 1:3 En God het gesê: Laat daar lig wees! En daar was lig.

Hel, kan iemand net ‘n bietjie meer lig hier kom skyn. Ek sukkel om te sien waar ek my skeermes gesit het.  Ek het lig nodig. Ek het weerlig nodig.

Êrens langs die pad moes ek die geloof van ‘n kind verloor het. Ek kon dit egter  soms  vervang met met ‘n hoop in Iets Groters. Waar ek sukkel om te glo, hoop ek maar. Sonder hierdie hoop is ek niks meer as ‘n bobbejaan nie.

-Bobbejaan klim die berg.-

Ek sien hierdie bietjie hoop wat ek het as my stok. Dieselfde stok waarmee jy die waters kan skei as die egiptenare jou jaag. Met hierdie stok kan jy ook weerlig maak. Hoekom sal ek wil weerlig maak? Want weerlig is flippen cool.

-Bobbejaan klim die berg, met sy stok in sy hand. Dit het donker geword. Hy gaan hierdie donker wen.  Hy gaan weerlig maak.-

As dit donker word, en die lig van jou geloof nie meer so helder en jeugdevol skyn nie; as jy ook soos ‘n bobbejaan begin voel- doen tog die volgende: Gryp jou stok, jou laaste bietjie hoop, moed, of selfs jou verlange. Dan gaan hardloop jy tot op die hoogste punt in die area.

-Bobbejaan klim die berg, hoe hoёr hy klim, hoe nader voel hy aan God. Dit is erg bewolk en oneindiglik donker.

As jy daar bo kom, dan swaai jy jou stok in die lug. Ja, jy, ou bobbejaan, swaai jou stok. Dan skree, roep, huil, of bid jy, watokal een die beste vir jou werk. As jy dit bedoel, tel dit sekerlik automaties as gebed.

Die donker in jou maag sal dan stukkie vir stukke verlig, met klein stukkies weerlig. Ek kan jou nie waarborg dat jy ooit die hele son sal kan terug kry nie- dat jy weer die geloof van ‘n kind sal besit nie.

Ek kan jou eintlik niks belowe nie.

Ek troos my wanmoedige brein, en hopelik jou vraende oё met die volgende:

‘n Stad wat op ‘n berg lê kan nie weggesteek word nie.

Wees die (weer)lig van die wêreld.

Die Here is my Herder

Daar is ‘n legende van ‘n stam in die woude van Nong Khai. Kwaad vir die wêreld soos dit is, het hulle besluit om ondertesbo te gaan lewe, in die hoop om die wêreld te verander. So funksioneer hulle:  gesinne, families, kinders, ouers, almal hang onderstebo. Hulle swaai met hul bene rond tussen die bome, vang klein bokkies, en pluk vrugte, terwyl die sole van hul voete bruin brand.

Hulle is almal baie gelukkig, aangesien al die bloed in hul kop hul vermoё om sleg te voel verdrink het. Die vraag is: Het hulle ooit ‘n verskil gemaak aan hierdie wêreld wat hulle so haat? Is hulle nie maar net so selfsugtig soos die mense wat die lewe vir hulle so ‘moeilik’ gemaak het nie?

Ek wil ook onderstebo gaan hang.

Partykeer voel dit asof jy en jou gemoed, jou geloof,  jou verstand, jou sanity, en selfs jou gesondheid alles balanseer op ‘n eenwielfiets op gekraakte ys bo ‘n lopende rivier van magma. Om dinge vir jou erger te maak, skree die mense van die kante af vir jou dat jy iets met jou lewe moet doen. Hulle gooi jou met hul idees van geregtigheid en hul interpretasies van daai bybelvers wat jy regtig nie vertsaan nie.

 Jou geliefdes is kwaad vir jou en jy weet nie of jou Herder nog steeds opsoek is na jou nie. Jou beker loop oor maar jy kan dit nie drink nie omdat jou mond vol van wanmoed en onsekerheid is. Jou teёstanders lag vir jou omdat jy verstik aan hierdie soeke na ‘n feёsmaal, en jy begin wonder of die lente van dae nie maar kan kom nie. Want dis koud op hierdie plek.

Dan hang jy onderstebo.

Jy gaan kry vir jou ‘n plekkie waar jy net kan relax, en by jou self kan wees-anders gaan hierdie kite nie fly nie. Hierdie dag was nou net te rof.

Jy maak ‘n fout.

Daar gaan elke dag 16 000 kinders dood van die honger terwyl jy voel dat jy besig is om gek te word.

925 miljoen mense is honger terwyl jy wonder of jy nie nou maar ‘n vakansie moet vat nie, ‘n bietjie tyd om weer in voeling te kom met jouself.

In 2008 is 9 miljoen kinders dood onder die ouderdom van vyf, terwyl jy nog opsoek was vir doel in jou lewe, en jou wiskunde huiswerk jou maagkrampe  gegee het.

Die grap is, meeste mense gee eenvoudig nie ‘n hel om nie. Hulle voel baie meer emosie oor hul eie beker, hul eie teёstanders, hul eie ‘donker’ dieptes. Want dit voel asof jy nou ‘n regte Job-leefstyl deurgaan. ‘Staan maar net vas, dit sal gou weer beter gaan.’

Kan iemand kom voel of my hart nog klop?

Ek dink ek sal moet groot word. Ek sal moet ophou dink dat ek enigsins die reg het om te voel asof ek ‘n swak hand uitgedeel is. Ek sal moet ophou dink ek is besig om mal te word, of dat ek mal is, of dat dit enigsins ‘n verskoning is.

 Jy kan nie lewe vir die aleendoel van die hemel nie. Dit sou beteken dat jy die lewe wat God nou vir jou gegee het ag as ‘n Nintendo speletjie. En as jy nie wen nie, kan jy daai wagwoord indruk, daai belydenis en  vergifnis, en dan is alles weer hunky-dori.

Dit gaan nie oor hoe jy in die hemel kan kom nie. Dit gaan oor hoe jy die hemel vir die mense rondom jou aarde toe kan bring. Jy het ‘n doel in die lewe, en vergewe my as ek ‘n bietjie vorentoe is,

maar nie ek of jy leef dit uit nie.

-Danie

Hier's een van myne, lees dit stadig.

-Lucky Lion

ek sit en probeer daai blerrie brief nou skryf

maar my ma is in die kamer

so ek teken ‘n duif

die duif loop oor die vierde reёl

tot vyf

o.k. sy’s nou uit,

so ek dink alweer aan jou lyf, hoe my

hand

         toe

                gly

                       en soos ‘n kunstenaarshand

stil op jou gaan bly.

dan teken ek -wag- my ma is terug -sug- hou gou aan -sy’s nou kla

‘hier’s jou tee my kind’

dankie ma

die blerrie tee is warm

ek proe jou sonder suiker

met die geloof op jou arm

my tong brand

om jou naam te sing

en enige ander Naam wat jy kies

ook tot eer te bring

-Danie du Toit.

'n Engelse verhaal

She was barely dressed.

Her mischief was revealing something of God’s great mystery to life. It was not there yet. Like a word on the tip of one’s tongue, the great truth seemed only to elude me. I sat on the porch, having just waved to the nearest star as it collapsed into the depths of Hell.

 There was no terminative to the moment’s maze, as there is no end to a woman’s quintessence.  I had told her that I was cold. She obliged upon my shivering lips with lavish. We sat together on a suspended chair, and she was making faces to the music only a breezy evening could provide. Her hand slipped and fell on mine as she performed an innocently guilty act of touch.

We were somewhere in the known universe, probably a little town called Paarl. I would not know, as I was drunk in the presence of the intoxicating smell of oranges.

She sat closer and the chains of suspension opposed with rusty cries. “Jy moet stil sit!” I said. Translated, I conveyed that she was not to make hasty movements. The chair was hanging from an even older roof, it could break easily.

 She removed her white blouse and started humming something Elvis wrote. She then fastened it to the chains, almost like a sail. She removed her feet from the porch, as they were bare. They found their way across my lap, as she sat even closer. I told her something that probably did not make any sense. She could understand, as I could even cotton on the hidden agenda’s of her haunted breath. She started swinging the chair. “Hey!” I said, “Jy moet stil sit!” She tittered, and made more elaborate movements. “Ek sê...” She refused my apparent hostility, and answered affably by attacking my lips, in a weird tribal kiss...

The night exploded. The chair broke loose and we flipped into space. She did not stop, even as the universe, or rather the chair, flipped around a few times. We were airborne and moving quickly. Her white blouse caught wind, and we sailed the sky. Her grip fastened. I was being offered to the gods, on a fiery altar of affection. Being somewhat of a geek, I was happy to burn on our flying chair, given that she showed me the way to being a man.

 Moments stirred as I loved her in slow motion. We passed the school and the church; we passed ambition, religion, dogma, hierarchy, anarchy, athletics, maths, scrumming practices and all the other instigators of constipation. I felt only one thing, but I cannot give it name. It was something devout, but without any fear. For a moment I felt like I could touch God. I passed on the opportunity: I received enough virtue to repel any more. We went even higher as her body shivered. We lost no speed as we went over cities of sound and light. Somewhere down on planet earth someone was still under the impression that all of this could only be a dream.

No Woman No Cry

Een vir Kapenaar

‘Allerliefste, ek stuur vir jou 'n rooiborsduif
want niemand sal 'n boodskap wat rooi is skiet nie.’*-Breytenbach

Goed, ek kon hierdie inskrywing wragtig nie sagter begin het nie, so skroom om my te beskuldig van onsensitiwiteit. Ja nee, jy’t dit nie verwag nie, en ek moet sê, die hoeveelheid hoofletters in die titel skok my ook.

Dit troos my om te sê dat ek skryf onder die invloed van beminning,  en alles deesdae effens vriendeliker lyk. (Dis nou met die uitsondering van daai Klitsie knaap, vir wie ek met my lewe vrees.)

Ek het my skooljare spandeer in Pouses en Geskiedenisklasse, waar ons aangemoedig is om te rus, te baklei, te (w)eet, te d(r)ink, en te voel. Op die barspunt van my emotiewe  beredenerings kapasiteit sal ek egter graag vanaand  wil peul aan die vrot perske van my my diepste motief: No Woman No Cry

Ja, die boonste paragraaf het ‘n bietjie baie groot woorde, en jy moes van die sinne twee keer lees. Al wat ek eintlik wou sê is: No woman no cry.

Enige galante poepol op sy blinkvosperd sal sekerlik dink dat hierdie engelse sin beteken dat sonder vrouens, mense nie sou huil nie.

Dit beteken egter iets totaal anders: Dit beteken dat jy moet gaan sit en luister na Bob Marley, en dat jy moet ophou dink aan die vuil hande wat jou knie. Dis nie so erg nie, watokal dit is. Nee, vrou, moenie huil nie.

In elk geval, dis ‘n bietjie laat, en ek gaan nou wragtig nie probeer om jou te oorreed nie, (allowel ek wou toe ek begin het met hierdie inskrywing.)

Ek het ‘n tyd terug die volgende gedig geskryf, en met die hitte daar buite dink ek dit is heel van pas. Ek dra dit op aan jou.

 Vier seisoene in jou bronspot kombuis

Bloeisels bloos blomme onder akkerbome

Jy skep jou nagte onder wakker drome

Die sag ligblou van die lentedag

Ook vanaand in jou, in lag

Somerson in jou donker tuin

Daai water streel jou lyf tot skyn

Tot rooi vanaand vir jou omring

En sag op jou mond kom sing

Herfs brons bruin van lied en stoom

Van roosmaryn tot wolke droom

Waai die wêreld weg daar buite jou huis

Is ons nog veilig in jou kombuis

Winter woed en roep na my diepste wraak

Vanaand is wat jy daarvan maak

As die nuwe weer kom, moet jy jou bene wys

Anders bly ons verewig in hierdie blerrie kombuis.

-Danie

Waar kom babas vandaan?

Ek weet, jy’t hierdie inskrywing kom lees omdat jy graag ook wil weet waar baba’s vandaan kom. Jammer ou maat, ek het maar net die titel gekies om jou na my blog toe te lok. Die wrede waarheid is dat ek ook eintlik nie weet nie. Maar nou dat ons hier is, en ek jou aandag het, kan ek ‘n belofte nakom. Die Inskrywing gaan vandag dus oor die ontstaan van SPOEGWOLF.

Dit was ‘n bleek woedende wintersdag in die 2de wêreld oorlog. Ek het ‘n vliegtuig beman saam met een van my kamerade. Ons het sopas opdrag gekry om ‘n klein dorp in die land Kambodja te help bombardeer. Die klein, oop vliegtuig was stil, maar beknop genoeg dat ons dit waardeer het. Die wind se geraas het alles anders tot sterwende klankloosheid verbied. Ek was voor op die stuur, en Benjamin was besig om rigting aan te wys.

“Benjamin, laat weet my waneer ons bo Laos is.” Het ek geroep.

“Als reg kameraad.” Het hy onder sy peanut botter broodjie gespoeg en gemompel.

Ons het laag begin vlieg onder die kramende wolke, die waters het ons helmets prober breek met hul huil en wraak. “Jy moet hoër vlieg, hier is te veel bome,”  het hy geroep. Ek het so gemaak. Ons het terug deur die wolke geskiet tot waar alles weer stil en sonnig was. Toe gebeur dit. Ek was nog blerriewil besig om kersfeesliedjies in my kop te sing terwyl Benjamin uit sy sitplek geklim het en op die vlerk van die vliegtuig gaan sit. “Wat in die naam van alles wat Joods is dink jy doen jy?!” het ek geroep.  

Hy het begin huil. “Ek weier om verder bomme op mense te gooi,” het hy hard gesê.

“Benjamin, ons het nie ‘n keuse nie, as ons nou terug vlieg, sterf ons op die aanklag van hoogveraad. Buitendien, dis oorlog, hulle sou dieselfde doen.” Hy het sy arm na my toe uit gestrek en ‘n brief in my in my hand gesit. “Gee dit vir Madelein Spugenberg, sê vir haar dis van Wolf.” “Spugenberg? Waar bly sy?” Het ek gevra, in ‘n poging om hom langer op die vlerk te hou. “Sy bly in die Swartland, op haar ouers se plaas. Sy’s baie skaam oor haar van, almal noem haar Spoegie.” “Benjamin, dink ‘n bietjie hieroor, jy gaan niks reg kry nie, ek gaan in elk geval daai bom gooi, of jy nou afspring of nie.”

“Wel, ou Kameraad, dan het ek nie regtig ‘n keuse nie, ek moet hierdie punt maak.” Benjamin het op die langwerpige missiel aan die vlerk vasgeheg gaan sit. Voor ek ‘n plan kon maak het hy die skuifklep los gemaak. “Sê vir my liewe Spoegie dat sy haar Wolf moet onthou!” het hy geskree. Toe sonder dat ek kon keer, het hy en die missiel losgekom van die vlerk. Hy het die wapen soos ‘n perd gery deur die wolke onder my.

Twee maande daarna het ek vir Madelein gaan besoek op haar ouers se plaas. Ek het haar die brief gegee, ek het haar vertel dat haar beminde ‘Wolf’ wou hê sy liewe ‘Spoegie’ hom nooit moet vergeet nie. Ek het haar vertel van die punt wat hy wou maak. Ek het haar vertel, dat vir die res van my lewe, ek ook daardie punt sou maak.

Daarom lees jy vandag Spoegwolf:  vir alles wat reg is, alles wat eerlik is, subliem is, weerloos is, sterk is, verlief is, en musiek is. Ek skryf vir my vriend Wolf, en Spoegie, sy verliefde.

‘Selfs al gaan ek deur donker dieptes, sal ek nie bang wees nie.’*

Danie

*Die slot van Benjamin se brief, ook ‘n deel van Psalm 23.

Die Groter Prentjie, Van Alles, Almal En Altyd.

Jaap van Stralend het soos ‘n vrot pampelmoes buite gesit. Die nag was nag en sy oё was swaar met weemoed, en vermoedelike rekusasie.

“Hoekom is jy so stil?” het ‘n almagtige stem uit die hemel gevra.

“Ek is stil omdat ek droewig is. En ek is droewig omdat my verliefde oorkant die see moet wees.”

“Moenie droewig wees nie...” het die stem gesê, “...dit is my plan met jou lewe.”

“Het ek dan nie my eie wil nie? kan ek nie my eie planne maak nie? Die huidige planne kom maar baie kakografies voor.”

“Jy’t ‘n punt daar beet,” Het die stem erken, “Maar jy sien nie die groter prentjie nie.”

“Wys dit dan vir my!” Het Jaap geskree.

Binne ‘n bietjie meer as ‘n oomblik het Jaap die groter prentjie gesien. Dit het baie soos dit gelyk:

Miskien het dit nie regtig die skrif op gehad nie. Maar dit was groot, geel, rond, bont en warm.

“Wat is dit?” Het Jaap gevra.

“Dit is die son.” Het die stem gesê.

“Dit kan ek sien, baie dankie, maar wat het dit met die groter prentjie uit te waai?”

“Jy’t weereens ‘n punt beet,” het die stem erken “het jy ‘n rand by jou?”

“Jip, ek het.”

“Goed, Jaap, ek wil hê jy moet dit gooi na die son toe.”

Jaap het opgestaan en die muntstuk so hard as wat hy kon gegooi na die son toe. Binne oomblikke het sy muntstuk in die verte verdwyn. Vir ‘n minuut of wat het hy gewag. Toe, asof die son sy muntstuk teruggooi, het ‘n silwer geblink uit die verte gekom. Die silwer lig het al hoe groter geword, en gevaarlik naby gekom. Jaap kon sy oё nie glo nie. Die muntstuk wat hy gegooi het het verander in 'n lewende wese. Die wese het purperbrons voor hom geland, en vir hom gevra of hy haar boodskap gekry het.  Dit was sy verlore beminde van oorkant die see. Ek moet bieg dat sy ‘n bietjie anders gelyk het as gevolg van die tydjie in die son, haar neus was so effens rooi. Sy’t haar hare skaam oor haar voorkop getrek en uitasem “Haai!” gesê.

“Baie dankie!” Het hy salig geroep na die stem in die hemel.

“No problem.”



-Danie

Kits Hemel met twee suikers en koue melk

‘Mis jou meisie jou baie?’

‘Nee, sy gooi nogal reguit vir ‘n vroumens.’

Die volgende inskrywing word opgedra aan jou, die leser. Ek was nou net viets op my fiets, en ek het in die dorp gery opsoek na iets om te doen. Ek het toe besef dat ek klaar iets doen, en dat dit wat ek doen my nie juis in die hemel gaan kry nie. Angs bevange het ek huis toe gejaag, my bed opgemaak, die naakde Hannah Montanna poster in my kas opgeskeur en ‘n kers opgesteek vir welsyn. Nou moet ek maar net wag en kyk wat gebeur oor so 60 jaar. Maar tot dan, het ek gedink ek gaan kyk of ek  ‘n stukkie van die hemel ten minste hier kan kry.

Ek sal dit waardeer as julle enige van jul eie idees ook hier kan weergee, ek het die aanmerkings afdeling bemagtig (mense het oor facebook gekla oor die feit dat hulle nie kan comment nie.)

Die groot probleem is dat ‘n mens nie vir hemel op aarde kan gaan soek nie, jy moet dit net raaksien as dit val. Ek gaan dus nie ‘n klomp wenke probeer gee nie, maar net vertel waar ek dit al gesien het.

1.   Ek het dit al gehoor: Die liedjie ‘Songbird’ Hier volg ‘n link, wat jy kan gaan kyk nadat jy klaar gelees het.  http://www.youtube.com/watch?v=nZNvQMJ7N0s

2.   Ook toe ‘n vreemde nymph vir my gesê het sy wil liewers  op die gras gaan lê.

3.   Ek het dit al geproe: Gooi jou koppie vol fanta, en dan gooi jy roomys daarop. Jy kan die engele hoor sing.

4.   Die kombinasie van paprika en ‘n klein bietjie suiker in ‘n tamatiesous wat jy maak vir pasta doen ook wonderwerke.

5.   Die derde glas wyn.

6.   Ek het dit al gevoel: Stel jou wekker in die vakansie. As jy dan wakker skrik, kan jy vir jouself sê “toemaar, daar’s geen skool vandag nie.” Kruip dan terug onder jou komberse en sing hardop ‘Hallelujah’ van Leonard Cohan.

7.   Laat jou klein sussie op jou skouer lê op die langpad.

8.   Ek het dit al gesien: As jy in die spieёl kyk en jy’t ‘n goue ster op jou voorkop.

9.   Anything in cowboy boots.

10."en ek het na jou brief gevlug en gelees

          van die lemoenboompie oortrek van wit bloeisels

          wat oopgaan met die son,

          ek kon dit ruik op die balkon,

                                                           ek kan jou ruik " - Breyten Breytenbach

11. “Love u”

12. As Gio Aplon ‘n gat deur twee Iere hardloop.

13  As jy jou kosblik oopmaak en daar is toe nog een broodjie oor wat jy nie weg geraap het in Geskiedenis nie.

14  As daai broodjie nie marmite op het nie.

Keep it Country

Danie.

OM TE GLO SOOS 'N NAR

Bitterbek sit ek en wonder hoekom die woord bitterbek so lekker is om ‘n sin mee te begin. Hoekom voel ek soos ‘n stoel, of ‘n fool, of ‘n drool, so uncool, soos ‘n tool, sonder doel? Ja, die matriek eksamen of iets het ‘n effek op my brose gestel hehad. Of ten minste, dit het my gestel verbroos, en nou is ek so te sê boos, of eintlik net ‘n d..., ja nee. Watokal dit is, ek sukkel nou om te rus, ek is minder lus, ek voel uitgewis.

Then it hit me.

Ek glo ‘n mens kan op baie maniere glo.

 Ek glo ook so:

Die muis in my glo uit vrees, oor die uiteindelike verlies van vlees, om in die vuur te wees, of selfs ‘n verlore gees, of om uit te mis op die hemel se fees. So hy lees, en hy lees, die Bybel, sy tattoo, sy label, van Cain and Abel, and it’s not a fable, it keeps me stable, makes me able.

Die man in my glo uit goeie moed. Ongelukkig word hierdie vriend onderdruk, en hy’t verstuk in wangeluk. Hy word elke dag deur my ander kant gewysig, soms selfs gekruisig.

Tog weet ek wat reg is. (Al kan ek dit nie toepas nie.) Om soos ‘n bang skelm te glo, bring jou niks anders as valse sekerheid nie. But then again, valse sekerheid is al wat hierdie kant voor soek. Solank ek myself net kan oorreed. Die hoogste punt van selfsug. My plekkie aleen in die lug, waarna toe ek kan vlug.

Ek weet nog steeds wat reg is. (Al is ek vêr daarvan af.) Ek wil kan glo soos ‘n harlekyn. Sonder selfsug, sonder eie gewin, sonder die belofte van ‘n hemel, sonder die dreigement van ‘n hel. Om ander mense gelukkig te maak soos ‘n harlekyn, om hoop te gee, om mense nie te vorseer om na my te luister nie, maar met mimiek hul toe te laat om te kyk, as hulle wil. Op die ou end is dit wat saak maak, of jy ander mense lig kan gee.

Hiervoor hoef jy nie veel te doen nie. Jy kan jou gesig (dis nou figuurlik) wit verf en jou klein boetie vermaak, gelukkig maak. Op die ou end gaan dit nie oor hoe heilig jy is nie, dit gaan oor of jy man genoeg was om nie te glo, en nie te leef uit vrees nie. Kon jy  leef uit liefde, en jouself opoffer, sonder die beloning?

Danie

10 wenke vir die perfekte date. (Die dude weergawe)

Dis kwart voor laat en ek’s halfdood opsoek na iets groen om te deel. Met groen bedoel ek nie groen soos die kleur nie, of miskien doen ek.  Die engel wat oor my waak het seker vaak geraak, maar dis ‘n ander saak, wat ek uit sal maak, en op ‘n ander blad oop sal kraak, want ek rym nou net lukraak met woorde wat eindig met’ –aak’. Goed, nou dat jy hopelik impressed is deur my skynbare ‘taalkundigheid’, kan ek seker  soos ‘n normale persoon begin skryf. Nie dat ek een is nie. (dis nou ‘n persoon, -ek is nie een nie-, maar ek is wel normaal.)

As dit nie te veel moeite is nie, sal ek graag wil aangaan. Ek het onlangs besef dat my jongste boetie (ek het twee broers en een eva) êrens op sy eerste date moet gaan. Dis toe ek beluit om ‘n lysie van 10 wenke uit te dink, om hom te help.

1.    Moenie bad nie. Meisies is mal oor daai reuk van ‘n rowwe aapman.     

2.   Laat haar betaal, dit laat haar voel asof sy in beheer is, en dit pas jou sak.

3.   Moet haar nie komplimenteer nie. Sodra jy doen, dink sy jy hou van haar. Meisies hou baie meer van ouens wat niks met hulle te doen wil hê nie (bv. Nataniël). Vertel haar sonder impertinensie sy lyk soos 'n hermafrodiet.

4.   Smeer jou gesig vol koeistront. Enige vrou wil met ‘n jong man van die plaas uitgaan. As jy kan, maak ‘n paar bul-geluide. Pas net op vir perongeluk koei-geluide maak.

5.   Noem haar op haar ma se naam. As jy gelukkig is sal sy dan dink jy hou glad nie van haar nie. As jy nog meer gelukkig is, sal haar ma ook van jou hou.

6    Rihanna sing mos "...I love the way it hurts.." so knyp haar so hard as wat jy kan op die linker arm of regter oor. Ek weet net dit werk, maar ek weet nie hoekom nie.      

7.   Bestel vir haar. Dit wys dat jy bestendig is, en dit vorkom dralige 'n twisgesprek met die spyskaart.

8.   Praat net oor jouself. Sodra jy haar toelaat om te praat gaan sy dink dis open-fire.

9.   Probeer vir lang tydsdure elusief, droefgeestig en dweepsiek oor iets absurd lyk. Dan gaan sy dink jy's ook 'n vampier soos daai Edward Cullen knaap. Heel enigmaties hou meisies van bleek vampiere.

10. Kom so 15 minute laat. Anders gaan sy dink jy’s een van daai mal ouens wat sy hele dag daaraan spandeer om alles perfek vir die date te kry. Ek sê nie jy is nie. Sy sê so. Om die waarheid te sê:  As jy dink sy kan dit hanteer; moenie eers opdaag nie.

*Lala, niks hiervan is van toepassing op jou nie!

Danie du Toit

Hoe om 'Cool' te sê

Die laat Basjan Blou het op sy sterfbed gelê en gewonder wat om vir sy kinders te sê. Sy oudste dogter het hom gevra of hy glo in die hemel. Na ‘n lang bedinkte stilte het Basjan besluit dat hy sy laaste woorde nie gaan mors op sy eie geloof nie. Hy’t met sy vinger ondeund gewys dat sy dogter haar oor moet nader bring. Hy’t gehyg en sy oё toe gemaak. Toe hy die vreemde musiek uit die hemel begin hoor, toe spreek hy sy laaste lewende woord met sloer: “Cool.”

Ons almal het nie die geleentheid om ons laaste woorde te bedink nie, maar ons almal kan die woord ‘cool’ gebruik in die lewe se Sondagmiddae. In Afrikaans het ons die reg om ons tale te meng, aangesien die oorsprong van Afrikaans net ‘n bymekaarkoms van verskillende tale is. Die woord ‘cool’ is een van daai diamante wat enige sin laat blink.

Wat doen jy as jou hond jou gunsteling kussing stukkend gekou het en ‘n prentjie van ‘n kaal kat daarop geteken het? Vloek jy? Ek sê vandag vir jou, nooit weer nie. Sê net: ‘Cool.’

Jou hond gaan soveel respek vir jou hê, dat hy homself buite gaan uitsluit.

Wat doen jy as ‘n dom, dronk, vet  skoorsoeker in sy  swart polo langs jou stop met al sy vriende, en vir jou sê hy gaan jou ‘klits’? Sê net ‘Cool.’ Hy gaan vir ‘n oomblik staan en wonder  wat jy bedoel, en hoekom daar so baie van sy eie drool op sy skoene is. Jy kan hierdie tyd gebruik om weg te hardloop. Sy primitiewe krenkbare kop sal bars, en hy kan aangaan met die treurspel van sy lewe.

Wat doen jy as die skoolhoof vir jou sê jy moet jouself in rat kry? Sê net ‘Cool.’ Hy gaan so skrik dat hy gaan begin wonder of hy nie miskien vergeet het om kouse aan te trek nie. Loop dan rustig weg op so cool as moontlike manier terwyl hy by homself dink: ‘Wow, maar daai dude is with it.’

Wat doen jy as iemand vir jou sê jy praat te min? Sê ‘Cool.’

Wat doen jy as iemand sê jy praat te veel? Sê ‘Cool.’  

Wat doen jy as iemand sê jou gulp is oop en jou asem stink? ‘Cool.’

Binnekort gaan jy nooit weer ‘n hele sin hoef  te sê nie. Almal gaan jou ken as daai awesome outlaw wat kry wat hy wil hê, sonder om daarvoor te vra. Jy gaan ruiterlik die monochrome paganiste oorwin. En as jy nie weet wat 'monochrome paganiste' is nie, 'Cool.'

So gaan jy ook ryk word, en nooit weer hoef te sress oor algemene dinge soos water en elektrisiteit nie.

Wen die debakel met die 'cool' offensief.

Danie